1. อุณหภูมิ: อุณหภูมิมีผลโดยตรงต่อการนำความร้อนของวัสดุฉนวนความร้อนต่างๆเมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้น ค่าการนำความร้อนของวัสดุจะเพิ่มขึ้น

2. ปริมาณความชื้น: วัสดุฉนวนความร้อนทั้งหมดมีโครงสร้างเป็นรูพรุนและดูดซับความชื้นได้ง่ายเมื่อความชื้นมากกว่า 5% ~ 10% ความชื้นจะครอบครองส่วนหนึ่งของพื้นที่รูพรุนซึ่งเดิมเต็มไปด้วยอากาศหลังจากที่วัสดุดูดซับความชื้น ทำให้การนำความร้อนที่มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นอย่างมาก

3. ความหนาแน่นรวม: ความหนาแน่นเป็นกลุ่มเป็นการสะท้อนโดยตรงของความพรุนของวัสดุเนื่องจากค่าการนำความร้อนของเฟสแก๊สมักจะน้อยกว่าเฟสของแข็ง วัสดุฉนวนความร้อนจึงมีความพรุนมาก กล่าวคือ มีความหนาแน่นรวมเพียงเล็กน้อยภายใต้สถานการณ์ปกติ การเพิ่มรูขุมขนหรือการลดความหนาแน่นของมวลรวมจะทำให้ค่าการนำความร้อนลดลง

4. ขนาดอนุภาคของวัสดุหลวม: ที่อุณหภูมิห้อง ค่าการนำความร้อนของวัสดุหลวมจะลดลงเมื่อขนาดอนุภาคของวัสดุลดลงเมื่ออนุภาคมีขนาดใหญ่ ขนาดของช่องว่างระหว่างอนุภาคจะเพิ่มขึ้น และค่าการนำความร้อนของอากาศในระหว่างจะเพิ่มขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ยิ่งขนาดอนุภาคเล็กลง ค่าสัมประสิทธิ์อุณหภูมิของการนำความร้อนก็จะยิ่งน้อยลง

5. ทิศทางการไหลของความร้อน: ความสัมพันธ์ระหว่างการนำความร้อนและทิศทางการไหลของความร้อนมีอยู่ในวัสดุแอนไอโซทรอปิกเท่านั้น กล่าวคือ วัสดุที่มีโครงสร้างต่างกันในทิศทางต่างๆเมื่อทิศทางการถ่ายเทความร้อนตั้งฉากกับทิศทางไฟเบอร์ ประสิทธิภาพของฉนวนกันความร้อนจะดีกว่าเมื่อทิศทางการถ่ายเทความร้อนขนานกับทิศทางไฟเบอร์ในทำนองเดียวกัน ประสิทธิภาพของฉนวนกันความร้อนของวัสดุที่มีรูพรุนปิดจำนวนมากก็ดีกว่าวัสดุที่มีรูพรุนเปิดขนาดใหญ่เช่นกันวัสดุปากใบยังแบ่งออกเป็นสองประเภท: ของแข็งที่มีฟองอากาศและอนุภาคของแข็งที่สัมผัสกันเล็กน้อยจากมุมมองของการจัดเรียงวัสดุเส้นใย มีสองกรณี: ทิศทางและทิศทางการไหลของความร้อนจะตั้งฉากและทิศทางของเส้นใยและทิศทางการไหลของความร้อนจะขนานกันโดยทั่วไป การจัดเรียงเส้นใยของวัสดุฉนวนใยแก้วจะเป็นแบบหลังหรือแบบใกล้เคียงกันเงื่อนไขความหนาแน่นเดียวกันคือหนึ่ง และการนำความร้อน ค่าสัมประสิทธิ์มีขนาดเล็กกว่าค่าการนำความร้อนของวัสดุฉนวนที่มีรูพรุนรูปแบบอื่นๆ มาก

6. อิทธิพลของการเติมก๊าซ: ในวัสดุฉนวนความร้อน ความร้อนส่วนใหญ่มาจากก๊าซในรูพรุนดังนั้นค่าการนำความร้อนของวัสดุฉนวนจึงพิจารณาจากชนิดของก๊าซเติมเป็นส่วนใหญ่ในทางวิศวกรรมที่อุณหภูมิต่ำ ถ้าเติมฮีเลียมหรือไฮโดรเจน ถือได้ว่าเป็นค่าประมาณอันดับหนึ่งค่าการนำความร้อนของวัสดุฉนวนมีค่าเท่ากับค่าการนำความร้อนของก๊าซเหล่านี้ เนื่องจากค่าการนำความร้อนของฮีเลียมหรือไฮโดรเจนมีขนาดค่อนข้างใหญ่

7. ความจุความร้อนจำเพาะ: ความจุความร้อนจำเพาะของวัสดุฉนวนสัมพันธ์กับความสามารถในการทำความเย็น (หรือความร้อน) ที่จำเป็นสำหรับการทำความเย็นและความร้อนของโครงสร้างฉนวนที่อุณหภูมิต่ำ ความจุความร้อนจำเพาะของของแข็งทั้งหมดจะแตกต่างกันอย่างมากภายใต้อุณหภูมิและความดันปกติ คุณภาพของอากาศไม่เกิน 5% ของวัสดุฉนวน แต่เมื่ออุณหภูมิลดลง สัดส่วนของก๊าซจะเพิ่มขึ้นดังนั้นควรพิจารณาปัจจัยนี้เมื่อคำนวณวัสดุฉนวนความร้อนที่ทำงานภายใต้แรงดันปกติ

8. ค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวเชิงเส้น: เมื่อคำนวณความแน่นและความเสถียรของโครงสร้างฉนวนในกระบวนการทำความเย็น (หรือความร้อน) จำเป็นต้องทราบค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวเชิงเส้นของวัสดุฉนวนหากค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวเชิงเส้นของวัสดุฉนวนความร้อนน้อยกว่า โครงสร้างฉนวนความร้อนจะมีโอกาสเกิดความเสียหายน้อยลงเนื่องจากการขยายตัวและหดตัวจากความร้อนระหว่างการใช้งานค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวเชิงเส้นของวัสดุฉนวนความร้อนส่วนใหญ่ลดลงอย่างมากเมื่ออุณหภูมิลดลง