1. วัตถุดิบที่ใช้ในกระบวนการผลิตแตกต่างกันขนตะกรันย่อมาจากขนแร่และวัตถุดิบหลักคือตะกรันโลหะและกากของเสียอุตสาหกรรมอื่น ๆ และโค้กวัตถุดิบหลักของขนหินคือหินธรรมชาติ เช่น หินบะซอลต์และไดอะเบส

2. ลักษณะทางกายภาพต่างกันเนื่องจากวัตถุดิบต่างกัน คุณสมบัติทางกายภาพจึงแตกต่างกันโดยทั่วไป ค่าสัมประสิทธิ์ความเป็นกรดของขนตะกรันอยู่ที่ประมาณ 1.1-1.4 ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์ความเป็นกรดของขนหินอยู่ที่ประมาณ 1.4-2.0เนื่องจากมีค่าสัมประสิทธิ์ความเป็นกรดต่ำของขนตะกรัน มันจึงมีอัลคาไลน์ออกไซด์มากกว่ามีกิจกรรมไฮดรอลิกบางอย่างในขนแร่ซึ่งแตกต่างจากขนหินมากดังนั้นขนตะกรันธรรมดาจึงไม่สามารถใช้เป็นฉนวนความร้อนของผนังภายนอกอาคารได้

3. เอฟเฟกต์ต่างกันขนหินไม่มีกำมะถันอิสระ เนื้อหาของลูกตะกรันต่ำกว่าขนแร่มาก และผลิตภัณฑ์ขนหินส่วนใหญ่ใช้เรซินที่ไม่ชอบน้ำเป็นสารยึดเกาะเรซินมีระดับการบ่มสูง ดังนั้นอัตราการดูดซึมความชื้นจึงต่ำ และความทนทานต่อน้ำสูงกว่าขนแร่อุณหภูมิในการทำงานสูงสุดของขนแร่คือ 600-650 องศาเซลเซียสโดยทั่วไปแล้วเส้นใยของผลิตภัณฑ์จะสั้นและหนากว่าอุณหภูมิการทำงานสูงสุดของขนหินสามารถเข้าถึง 900-1000 องศาเซลเซียส เส้นใยยาว และความทนทานต่อสารเคมีดีกว่าขนแร่ แต่ต้นทุนการผลิตของขนหินสูงกว่าขนแร่

4. กระบวนการผลิตจะแตกต่างกันกระบวนการผลิตของผลิตภัณฑ์ขนหินคือการให้ความร้อนกับหินบะซอลต์หรือไดอะเบสโดยตรง และนำโดโลไมต์ หินปูน หรือฟลูออไรท์จำนวนเล็กน้อย และสารเติมแต่งอื่นๆ เข้าสู่สถานะหลอมเหลวที่อุณหภูมิสูง 1,400-1500 องศาเซลเซียสในโดม แล้วทำเป็นเส้นใยผ่าน เครื่องหมุนเหวี่ยงสี่ม้วนในเวลาเดียวกัน เรซินที่ละลายน้ำได้หรือซิลิกอนอินทรีย์และสารยึดเกาะอื่นๆ จะถูกฉีดพ่นบนพื้นผิวของเส้นใย จากนั้นจึงเกิดขึ้นจากการตกตะกอนและแรงดันขนแร่ส่วนใหญ่เป็นตะกรันจากการถลุงเหล็กในเตาหลอมด้วยหินปูนหรือโดโลไมต์และอิฐแตกจำนวนหนึ่งมันถูกหลอมในโดมหรือห้องใต้ดินที่อุณหภูมิต่ำกว่าอุณหภูมิหลอมเหลวของขนหินเล็กน้อย โดยใช้วิธีการฉีดหรือแรงเหวี่ยงในการทำให้เส้นใยเป็นเส้นใย ลูกตะกรันและสิ่งสกปรกในเส้นใยจะถูกเลือกโดยการกว้านหรือน้ำ